Dla nikogo chyba nie będzie zaskoczeniem, że dla wielu turystów Warszawa kończy się na dzielnicy Śródmieście. Czasem odwiedza się jeszcze Wilanów i ewentualnie Pragę Północ (przeważnie w celu odwiedzenia zoo, murali i „autentycznych” kamienic). Uwielbiam stolicę właśnie za to, że nie da się jej zwiedzić w jeden dzień. Mój roboczy plik „Dzielnice Warszawy – co zobaczyć” liczy sobie „skromne” 57 stron. Ta liczba ciągle rośnie, ale wielu z miejsc celowo nie pokazuję na blogu. Nie są w moim typie albo czekam na ich rozwój. Mieszkając w Warszawie, mogę być na bieżąco. Dla podróżników stolica jest fantastyczna pod tym względem, że można tu przyjeżdżać na wakacje co roku i za każdym razem ujrzeć ją z kompletnie nowej perspektywy. Co chwila powstają tu nowe miejsca ze świeżym potencjałem.

A zastanawiałeś się kiedyś, w którym kierunku udać się na spacer w dzielnicy Śródmieście? Czy mamy w ogóle jakiś wybór? Ano – okazuje się, że bardzo duży! Uprzedzam jednak, że w tym artykule brakuje kilku miejsc – czekam, aż pojawi się wiosna.

Warszawa Śródmieście Atrakcje

Atrakcje, które do tej pory pojawiły się na blogu ze Śródmieścia to m.in.:

• murale
• Pałac Kultury i Nauki
• Muzeum Sztuki Nowoczesnej
• Muzeum Wojska Polskiego
• Centrum Pieniądza NBP
• dinozaury
• Teatr Małego Widza
• Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa
• Muzeum Wódki
• Manufaktura Cukierków

Restauracje:

• Odette
• Krowarzywa
• Same Fusy
• Mąka i Woda
• Restauracja Ceska
• Zapiexy Luxusowe
• Ave  Pizza.

Jestem bardzo ciekawa, czy udało mi się cię zaskoczyć. 🙂 W tekście, oprócz oczywistych miejsc, starałam się uwzględnić inne malownicze trasy. Niektóre są troszkę na uboczu, ale cały czas zasługują na uwagę. Zaskocz swoją połówkę i pokaż jej coś „spoza listy” top 10 miejsc Warszawy. No to lecimy!

Gdzie iść na spacer w Śródmieściu/Centrum Warszawy?

Od Alei Jerozolimskich przez Krakowskie Przedmieście

Palma na Alejach Jerozolimskich

Spacer można tak naprawdę zacząć już od palmy znajdującej się na Alejach Jerozolimskich. Drzewko zostało stworzone przez Joannę Rajkowską jako projekt artystyczny i szybko zaskarbiło sobie serca mieszkańców (a przynajmniej ich dużej części). Inspiracją dla artystki był wyjazd do Izraela, gdzie zastanawiała się nad tym, czym są dla stolicy Aleje Jerozolimskie i jak wypełnić pustkę po nieobecności społeczności żydowskiej. Liście są regularnie wymieniane, przez co palma jest ciągle w dobrym stanie. Zwłaszcza w pochmurne dni, zdaje się wesołym akcentem, który dodaje słońca.

Multimedialne ławki Chopina

Idąc dalej przez Krakowskie Przedmieście – możemy natknąć się na Multimedialne Ławki Chopina. Zostały one ustawione w ważnych z punktu historii Chopina miejscach i oprócz tego, że grają po naciśnięciu przycisku, to po ściągnięciu na telefon aplikacji Selfie with Chopin – możemy sobie zrobić zdjęcie ze sławnym kompozytorem. Aplikacja działa też na lotnisku Chopina. 😉

View this post on Instagram

Takiego typa spotkaliśmy na mieście. Mówi, że gra na fortepianie czy coś.

A post shared by Klaudyna Turczyńska, Warszawa (@skomplikowane) on Jan 2, 2018 at 3:40am PST

Krakowskie Przedmieście jest super, bo tu zawsze się coś dzieje. Bardzo rzadko Śródmieście jest takie wymarłe jak na poniższych fotografiach. Zazwyczaj pełno tu kawiarni, grajków ulicznych, latem mnóstwo ogródków, do których można wyskoczyć na szybką kawę, herbatę lub coś mocniejszego. To oczywiście nie jest „mało znane miejsce”, ale umówmy się – o takich też wypada wspomnieć. 😉

Od Placu Zamkowego do Mariensztatu

Mariensztat to malownicze miejsce położone tuż obok Placu Zamkowego. Na górze turystów pełno, a tu – kiedy bym nie przyszła – przypadkowe osoby. Przy kościele świętej Anny (ze świetnym widokiem z wieży) wystarczy zejść schodkami w dół. Pod tym linkiem możesz obejrzeć, jak Mariensztat wyglądał w odsłonie zimowej (KLIK). Stąd najlepiej wrócić się na Plac Zamkowy.

Od Placu Zamkowego na Stare Miasto

Będąc na Placu Zamkowym, obejrzeć oczywiście można kolumnę Zygmunta III Wazy. Nie jest to oryginał – jej szczątki leżą przy Zamku Królewskim, ponieważ ucierpiała w Powstaniu Warszawskim. Pomnik wzniesiono z inicjatywy Władysława IV, żeby podkreślić fakt przeniesienia przez Zygmunta stolicy z Krakowa do Warszawy. W tym miejscu przyjemnie spędza się czas mimo palącego słońca. O 11.15 z wieży Zamku Królewskiego rozbrzmiewa hejnał wykonywany przez trębacza. To właśnie o tej porze stanęły wskazówki zegara, kiedy Niemcy bombardowali Warszawę.

Kręcąc się uliczkami Starego Miasta, kierujemy się na Barbakan. Niezależnie od tego, w którą stronę pójdziemy – zawsze trafimy na jakiś ładny zakątek. Trudno uwierzyć, że po wojnie gruzy sięgały tu często drugiego piętra… Mnóstwo ludzi pomagało w odbudowie starówki. Dziś raczej wątpliwe jest, by powstała w takim stanie. Możemy spekulować, czy to faktycznie „stare miasto”, czy „tylko starówka”, ale i tak jest tu pięknie.

Warszawa bogata jest od ukrytych legend. Poniżej wypisałam ci miejsca, które najbardziej mi się spodobały, chociaż oczywiście – gdyby wziąć je pod uwagę wszystkie – to jest tego znacznie, znacznie więcej. Koniecznie odwiedź też warszawską syrenkę widoczną na zdjęciu tytułowym.

Kamienny Niedźwiedź

Ten przystojniak na zdjęciu poniżej to nikt inny jak sam książę. Biedak zakochał się w jednej z dziewek chadzających na msze do kościoła jezuitów i w dniu, w którym zdecydował się w końcu wyznać jej miłość – zorientował się, że ta ma już faceta. Z żalu zamienił się w niedźwiedzia, bo podobno i wcześniej go przypominał – był dość masywny i nie miał zbytniego powodzenia u płci przeciwnej. Legenda mówi, że kiedy odnajdzie swą wybrankę, niezważającą na jego wygląd – odmieni się i będzie żył długo i szczęśliwie. Może to ty? Tylko nie przychodź tu z facetem!

Dzwon na Kanoni

Ot, niby dzwon jak dzwon, co to niby na ziemi leży na jednym z mniejszych starówkowych rynków. Jednak krąży wokół niego legenda, że kiedy pomyślisz życzenie, zamkniesz oczy i obejdziesz go trzy razy – to przyniesie ci szczęście. Jak to się mawia – spróbować nie zaszkodzi, więc jeśli jesteś w okolicy i zauważysz ludzi drepczących w miejscu – to znak, że dotarłeś do dzwona. Czy działa? Ja chodziłam, życzenia mi nie spełniło. Filip z kolei twierdzi, że tak i chce tam biegać co tydzień. Zatem decyzja należy do ciebie!

Dom Kata

Tak naprawdę żadnego domu kata tu nie ma, bo jeszcze przed wojną popadł w ruinę. Jest za to malowniczy ryneczek. Na tyłach wykonanego przeze mnie zdjęcia jest dom, który żartobliwie się tak nazywa. Dawno temu, w tym miejscu mieszkał kat, który oprócz tego, że był opłacany przez króla – posiadał większość domów publicznych. W zależności od humoru obcinał głowy skazanym tępym albo ostrym narzędziem.

Barbakan i Pomnik Małego Powstańca

Jeden z elementów murów obronnych Warszawy, który tak naprawdę do obrony nigdy nie służył. Dziś to przede wszystkim jedno z ważniejszych, spacerowych miejsc, które łączą starówkę z ulicą Freta. Mnie on przede wszystkim kojarzy się z ulicznymi artystami, którzy jego mury wykorzystują do wystawiania swoich prac malarskich oraz performerów, którzy w okresie letnim, w przebraniach zagadują turystów – strasząc ich utratą głowy, gdy nie poratuje się małym miedziakiem.

Idąc wzdłuż murów – dojdziesz do Pomnika Małego Powstańca, czyli jednego z najsłynniejszych polskich pomników. To figura poświęcona dzieciom, które zginęły – biorąc udział w Powstaniu Warszawskim i których imion dziś nie znamy. Wbrew pozorom dzieci w czasie Powstania były odsuwane od walk, a dodatkowo na szyi nosiły karteczki, gdzie je odprowadzić w razie, gdyby coś się stało. Za to w zabawkach często przenoszono rozkazy.

Od Barbakanu ku Multimedialnemu Parkowi Fontann

Oddalając się od Barbakanu, kierujemy się ku Multimedialnemu Parkowi Fontann. To idealne miejsce, w którym można się schłodzić latem. Od wiosny do późnej jesieni jest tu włączony kompleks fontann. Jest też woda „wyskakująca” spod betonowych płyt i mnóstwo miejsca, gdzie można sobie usiąść na trawce wokoło tryskającej wody. Tuż obok znajduje się niewielki plac zabaw. Na trawce bez problemu można sobie zorganizować piknik, ale i sąsiedztwo Starego Miasta może być dużym ułatwieniem.

Wieczorami, od piątku do niedzieli są organizowane pokazy wody. Zimą – jest pokaz ledowy, latem – pokazy wody. Pokazy wody są znacznie ciekawsze. Kiedy zapada zmrok, załącza się muzyka, a na fontannach wyświetla się film. Co roku pokazy są o czym innym, ale zawsze związane w jakimś stopniu z Warszawą. Kiedy wykonywałam te zdjęcia – przedstawiano Bazyliszka.

Od Multimedialnego Parku Fontann ku Bulwarom Warszawskim

Idąc od Multimedialnego Parku Fontann, wystarczy przejść przez ulicę w stronę rzeki. Bulwary Warszawskie od strony Śródmieścia, są kompletnie różne od tych dzikich, na drugim brzegu Wisły. O ile w tej drugiej części bez problemu pojeździmy rowerem, pogramy w siatkówkę, wypijemy piwko, zapalimy ognisko czy powylegujemy się na plaży – tak Bulwary Warszawskie mają zupełnie inny klimat. To taki „bogatszy” znajomy, który nie każdemu podpasuje. Nacisk jest tu położony na knajpy, są mini place zabaw z prawdziwego zdarzenia, leżaki, są tu organizowane przeróżne wydarzenia i w sezonie jest tu bardzo (bardzo) dużo ludzi.

Ścieżki rowerowe są wytyczone, ale musisz uważać na pieszych, więc jazda mocno rekreacyjna. Jest tu bardzo ładnie, wszystko jest nowe, zadbane. Obok znajduje się przeniesione tu Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Warto je odwiedzić, nawet jeśli nie kumasz tych klimatów.

Elektrownia Powiśle

Z Bulwarów Warszawskich warto odbić do Elektrowni Powiśle, która znajduje się dosłownie naprzeciwko Centrum Nauki Kopernik. Władze Warszawy w okolicy 1902 roku zorganizowały przetarg na budowę elektrowni dla stolicy. Koncesję na budowę i dostarczanie prądu przez kolejnych 35 lat otrzymało rosyjskie Towarzystwo Elektryczne Schuckert i Spółka, dostając do dyspozycji działkę na Powiślu i dostęp do wód Wisły (które doprowadzały i odprowadzały wodę chłodniczą). Uruchomiona w 1904 roku Elektrownia Warszawska szybko stała się najnowocześniejszą elektrownią w Polsce, za sprawą częstych rozbudowań. Mimo zmian władz i poważnego uszkodzenia w czasie wojny — dostarczała prąd z niewielkimi przerwami nawet w czasie okupacji (przy okazji prowadząc ruch oporu!), aż do 2001 roku.

Dzisiaj Elektrownia Powiśle jest doskonałym miejscem na lunch (z różnymi kuchniami świata i piwem kraftowym w Barze Elektryk), czy zakupy. Nie jest to jednak typowe centrum handlowe — są tutaj ekskluzywne, niesztampowe butiki i przestrzeń zwana jako „Beauty Hall”, gdzie można poddawać się różnym zabiegom urodowym. Odbywają się tu różne wydarzenia typu targi żywności, pokazy fontann do muzyki Chopina, czy kino plenerowe. Do wielu restauracji można wejść z ulicy, w ogóle nie wchodząc do serca Elektrowni.

W środku Elektrownia Powiśle zyskała nowoczesny, industrialny design i jest świetnym miejscem, w którym można zrobić kozackie zdjęcia. Dominuje tu cegła, surowa stal i szkło. Architekci zachowali wiele oryginalnych elementów, jak: tablice rozdzielcze (dawniej włączało się tu prąd dla Pałacu Kultury), elementy oświetlenia, stalowe leje (którymi sypano węgiel do kotłów) i suwnicę maszynowni, starą posadzkę, czy dawny szyb do transportu węgla przekształcony w… windę. Odtworzono też kominy kotłowni i zachowano ślady po strzałach z Powstania Warszawskiego. Za te wszystkie szczegóły — rewitalizacja otrzymała pierwszą nagrodę w kategorii Best Mixes-Use Development podczas MIPIM Awards w Cannes.

Z Bulwarów Warszawskich do Ogrodów BUW

Już raz na Skomplikowane pisałam o hipernowoczesnych Ogrodach BUW. Jest to cudowny, malowniczy taras na dachu Biblioteki Uniwersyteckiej. Polecałam jego odwiedziny kilkunastu moim znajomym z różnych części Polski i każdy był nimi zachwycony. Jako że poświęciłam im cały wpis, tu go pominę, ale ty o nim nie zapominaj! 🙂 Zdjęcia z Ogrodu BUW do obejrzenia pod tym linkiem (klik).

Ogród Krasińskich

Ponoć do czasu założenia Ogrodu Saskiego, Ogród Krasińskich był jednym z największych w Warszawie. Niedawno zrewitalizowany, wewnątrz kryje małe, ale przyjemne dla dzieci place zabaw i urokliwą roślinność. Na środku znajduje się staw. Warto tu wpaść przy okazji innego spaceru.

Ogród Saski i zmiana warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza

Ogród Saski jest położony tuż przy Grobie Nieznanego Żołnierza. Jest to bardzo mały park i pewnie bym go nie opisywała, gdyby nie zmiana warty, która odbywa się tuz obok. Jest stąd bardzo blisko do Starego Miasta. Wewnątrz jest dużo zieleni, fontanna i dużo ławeczek, na których można odpocząć. Jest to dobre miejsce do spotkań i wyruszenia stąd, gdzieś „dalej”.

Grób Nieznanego Żołnierza znajduje się w jedynej ocalałej kolumnadzie z Pałacu Saskiego. Jeśli chcesz zobaczyć zmianę warty, to odbywa się ona każdego dnia o godzinie 12.00. To miejsce jest symbolem ku czci bezimiennych bohaterów poległych w walkach o wolność Polski. Na jego ściankach upamiętniono różne bitwy — nie tylko najnowsze, ale sięgające też czasów Mieszka I, jak Bitwa pod Cedynią. Płonie przy nim wieczny znicz, a w środku jest faktycznie pochowany jeden bezimienny polski żołnierz w wieku około 14 lat, którego szczątki sprowadzono spod Zadwórza, z cmentarza Obrońców Lwowa.

Inspirację na upamiętnienie bezimiennych ofiar, które poświęciły się dla kraju – wzięto z Francji i Wielkiej Brytanii, które utworzyły u siebie Groby Nieznanych Żołnierzy w drugą rocznicę zakończenia wojny (11 listopada 1920 roku). W Polsce pomysł na monument padł po zakończeniu wojny z bolszewikami. Przygotowano listę pól bitewnych z 15 miejsc, w których na małej przestrzeni, w ważnych bitwach dla kraju – poległo wielu obywateli. Miało to zapobiec pochowaniu wrogiego żołnierza.

W drodze losowania, którego dokonał zasłużony w Bitwie Warszawskiej Józef Buczkowski — wskazano Lwów. Dzięki Orlętom Lwowskim udaremniono zajęcie Lwowa z marszu, ponieważ polska piechota zdążyła się wycofać. Bitwa ta była ogromnie krwawa, ciała Polaków ciężko było zidentyfikować — Bolszewicy podczas bitwy używali głównie szabel i kolb, pastwiąc się nad zwłokami, które często nie miały kończyn, czy głów. Komisja do spraw pomnika chciała dowodu, że pochowana osoba, będzie polskim żołnierzem, więc  zwłoki musiały posiadać fragmenty munduru polskiego.  Wybrano trzy trumny, z których Jadwiga Zagurewiczowa, matka jednego z żołnierzy tam walczących — wybrała tę jedną, która miała stać się symbolicznym Grobem Nieznanego Żołnierza. Wskazała na trumnę ochotnika, około 14-letniego, którego przeniesiono do kolumnady Pałacu Saskiego, gdzie przy władzach państwowych zapalono wieczny znicz. Wartę honorową pełnią tu członkowie Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego.

Z Placu Grzybowskiego przez ulicę Emilii Plater do Politechniki

Plac Grzybowski jest małym skwerem, gdzie możesz chwilę odpocząć. Jako pojedynczy punkt do zwiedzania wydaje się taki sobie. Wystarczy jednak spacer połączyć z ulicami Emilii Plater, podążając w kierunku Placu Politechniki – i mamy trochę ruchu w ładnej okolicy!

W drodze powrotnej można zatrzymać się na kawę w Hali Koszyki. Kiedyś służyła za wielki bazar. W 2016 roku została odrestaurowana i wróciła na mapę Warszawy jako punkt towarzyski i kulinarny. Osobiście wpadam tam jedynie na lody, ale warto ją zobaczyć, bo jest cudownie odnowiona. Następnie można wrócić ulicą Poznańską, podążając w kierunku Pałacu Kultury. Bardzo lubię chodzić tą trasą, kiedy mam dosyć chodzenia po parkach, a chce mieć „wszędzie” blisko.

Łazienki Królewskie

Być w Warszawie i nie być w Łazienkach Królewskich to jak być w Krakowie i nie zobaczyć Wawelu. Jeden z najpiękniejszych warszawskich parków chyba dla każdego stanowi część obowiązkowej listy miejsc do odwiedzenia. Łazienki Królewskie prócz zachwycającej roślinności przyciągają także klasycznymi atrakcjami, jakie znajdują się na jego terenie. O ile wnętrza pałaców nie zawsze są dostępne do zwiedzania (np. kiedy planujemy spacer wieczorem), tak zawsze warto skierować się ku Ogrodowi Chińskiemu, który ciekawi swoją formą i przyciąga lampionami.

Turyści mogą także zobaczyć pomnik Chopina, który szczególnie wiosną jest niczym wyjęty z pocztówek. A gdy pozostanie ci jeszcze chwila wolnego czasu, warto spojrzeć na eksponaty w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa. Zapewniam cię, że nie pozostaniesz wobec nim obojętny. Zdjęcia z Łazienek Królewskich znajdziesz pod tym linkiem (klik).

Z Łazienek Królewskich do Zamku Ujazdowskiego i parkami pod Muzeum Narodowe

Park przy Zamku Ujazdowskim

Z czasem Łazienki Królewskie wydają się nieco oklepanym pomysłem. Zwłaszcza dla warszawiaków. Idąc raptem niewielki kawałek dalej w kierunku Zamku Ujazdowskiego – trafiamy na kolejny zespół parkowy. Warto obejrzeć go choćby przechodząc obok, bo z drogi idącej w dole niewiele go widać, a mam wrażenie, że jest to taki trochę zapomniany obiekt w Warszawie.

Osiedle Jazdów

Przechodząc stąd kładką (bez schodów, więc spacerować z wózkiem tez można!) nad Trasą Łazienkowską docieramy do starych, drewnianych domków fińskich. Osiedle Jazdów (bo tak mają nazwę) to zapomniane przez świat osiedle małych, drewnianych domków, które pociągają swoją prostotą. Usytuowane wśród gęstych drzew dają wrażenie, jakbyś przeniósł się w czasie i przestrzeni do zupełnie innego miasta. Możesz pokrążyć uliczkami, zahaczając o Park Ujazdowski i wrócić się w kierunku ulicy Myśliwieckiej.

Kolonia Profesorska na Górnośląskiej

Przy ulicy Myśliwieckiej, mniej więcej w połowie uliczki znajduje się niewielka brama, a za nią ulica Profesorska. Śmiało wejdź tam, obejrzyj i zawróć. Zobaczysz tu wille w stylu dworkowym.

Następnie kieruj się Parkiem Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. Na jego terenie znajduje się bardzo przyjemne Muzeum Ziemi, w którym prócz minerałów i kamieni możesz obejrzeć polską kolekcję meteorytów. Gdy już nacieszysz oczy, rozejrzyj się bardzo dokładnie – jesteś niedaleko Muzeum Narodowego. Wystarczy minąć Elizeum i iść dalej Parkiem nad Książęcem – kończąc spacer.

Noo… wyszło trochę długo, ale mam nadzieję, że mi wybaczy. Śródmieście to najważniejsza dzielnica Warszawy i ciągle powstają tu nowe miejsca. Zobacz też, co warto zobaczyć w innych dzielnicach (kliknij tu). Jeśli artykuł ci się spodobał, będzie mi bardzo miło, jeśli go udostępnisz, zalajkujesz albo skomentujesz. 🙂