Kiedy w pewnym momencie naszego spaceru Lilka spytała, patrząc na dorodnego buka:
-A czemu to drzewo nie ma kory? – od razu obudziła się w nas jako rodzicach pedagogiczna nuta. Człowiek, mając dziecko, przypomina sobie nagle milion pięćset sto dziewięćset ciekawostek ze szkoły, za które wcześniej ciągle obrywał pały. Niesamowite.

Od razu przerobiliśmy temat, że najgrubszą korę z polskich drzew ma modrzew, z buku często robi się instrumenty muzyczne, drzewa rosną od góry, a wyryty ślad będzie na zawsze na tej samej wysokości.

W każdym razie — ponieważ byliśmy całkiem blisko Świętokrzyskiego Parku Narodowego — postanowiliśmy podjechać na szczyt Bukowej Góry i pokazać jej więcej takich drzew. Wiadomo, że najlepszy efekt byłby jesienią — ponieważ buki zabarwiają się wtedy na cudne pomarańczowe odcienie. Jednak, kto by tam czekał, na jesieni pewnie będą zupełnie inne pytania!

Uwaga! Nie pomyl rezerwatu Bukowa Góra przy granicy z województwem łódzkim ze szczytem Bukowej Góry — na obrzeżu Świętokrzyskiego Parku Narodowego. To dwa różne miejsca!

Bukowa Góra w Świętokrzyskim Parku Krajobrazowym

Są takie miejsca, przy których miło się zatrzymać na 10-20 minut, gapiąc się na wybrany fragment czegoś. Takim miejscem ewidentnie jest Bukowa Góra w Świętokrzyskim Parku Narodowym. Pamiętasz mój tekst o najciekawszych atrakcjach zlokalizowanych wokół Świętokrzyskiego Parku Krajobrazowego? Bukowa Góra idealnie tu pasuje. Nie jest to miejsce, do którego jedzie się specjalnie, ale skoro jesteś w pobliżu, to czemu nie zaryzykować? Tym bardziej że atrakcja ta ma całkiem niecodzienną scenerię. Jak nazwa wskazuje… na górze rosną buki. A właściwie całe mnóstwo buczyny karpackiej.

Pomiędzy nimi rosną jodły — ale w tym gąszczu drzew praktycznie są niezauważalne. Jeszcze bez liści tworzą trochę apokaliptyczny klimacik, ale za 2-3 tygodnie wszystko będzie skąpane w zieleni.

Skałki na szczycie Bukowej Góry

Samochód przy odrobinie szczęścia można zaparkować przed samym wejściem do Bukowej Góry — zmieszczą się tu około 3-4 samochody, reszta ryzykuje stanie na mało uczęszczanej drodze. Za to od tabliczki ze wstępem — należy przejść zaledwie 600 metrów, z delikatnym podejściem pod górę. Oczywiście nie proponowałabym ci po prostu popatrzenia się na drzewa — są tu, a jakże — skałki.

Bukowa Góra zbudowana jest z dolnodewońskich piaskowców kwarcytowych. W północno-zachodniej części góry do tej pory trwa eksploatacja tego surowca, powstałego prawie 400 milionów lat temu.

Wysokość Bukowej Góry to 484 m n.p.m i jest to najwyższe wzniesienie Pasma Klonowskiego. Widoczne skałki powstały w okresie zlodowaceń, a proces ich powstawania jest podobny do tego, który trwa obecnie na obszarach polarnych. Niektóre z nich są dorodnie porośnięte mchem i porostami, wtapiając się w otoczenie. Chodzić wokoło nich trzeba ostrożnie, bo pod grubą warstwą liści jest bardzo śliska i trochę mokra glina. Obok skałek ustawiono ławeczki i mimo późnej pory, było tu sporo ludzi.

Niestety niektórzy nie uszanowali kilkudziesięciu tysięcy (?) lat formowania się tego miejsca i postanowili upiększyć je okropnym bohomazem. Tu sprawdza się zasada, że im łatwiej dotrzeć do punktu, tym łatwiej o wandalizm.

Na szczęście — na pozostałych skałkach takie „cuda” nie są już widoczne, a poza tym przypadkiem jest tu całkiem schludnie. Najwyższe bloki skalne sięgają 5 metrów. Według tabliczki — jeśli dobrze się przyjrzeć, w niektórych odmianach budujących pasmo Klonowskie — można dostrzec odciśnięte ślady skorupek ramienionogów. Te bezkręgowce z wyglądu podobne są do małży.

To nie jest „must have”, ale „nice to see”

Nie musisz do Bukowej Góry jechać specjalnie, ale warto tu zajrzeć, jeśli jesteś gdzieś w okolicy. To postój wyliczony na 15-30 minut, który pozwoli spojrzeć na Świętokrzyski Park Narodowy z całkiem innej perspektywy. Bukowy las sam w sobie jest wyjątkowy, a spacerując tutaj choć przez chwilę — pozwoli ci rozprostować kości i dać przedsmak tego, co czeka cię w kolejnych punktach. Ja polecam!

Uwaga: Ścieżki w Świętokrzyskim Parku Narodowym są płatne — bilet do parku możesz kupić na stronie parku.