Przez moje ręce dość często przewijają się różnorodne przewodniki dotyczące atrakcji z wielu zakątków Polski. Z radością przychodzi mi przyznać, że w ostatnich latach rynek podróżniczy stał się otwarty na dzieci. Wcześniej, kiedy szło się do informacji turystycznej, do muzeum, czy gdziekolwiek indziej do instytucji kulturalnej — stos ulotek trafiał do rodzica, wychodząc z założenia, że to właśnie on jest „sponsorem” wycieczki. Teraz jest trochę inaczej — idziesz do banku z dzieckiem — maluch dostaje kolorowankę z kredkami. Idziesz do informacji turystycznej, albo buszujesz po sieci i trafiasz na darmowe perełki.
Przewodniki dla dzieci po Świętokrzyskim
Bezpłatne przewodniki dla dzieci po Świętokrzyskim
Kielce przewodnik dla dzieci
Kielce Przewodnik dla dzieci Magdaleny Młodnickiej to książeczka o stolicy województwa świętokrzyskiego. Można ją pobrać ze strony internetowej i wydrukować sobie na domowej drukarce. Ja dostałam egzemplarz wydrukowany. Nie żebrany na bloga, tylko normalnie incognito więc jest to możliwe.
Przedstawiona książeczka ma mój ulubiony rodzaj narracji, to znaczy — masz historię, zadania do wykonania i mapkę z atrakcjami. Jest więc sobie rodzinka z Nowego Jorku, która przylatuje na wakacje do rodzinnej miejscowości dziadka (czyli wspomnianych Kielc). Dzieci słyszały wiele historii z tego miasta, i wspólnie z rodzicami poznają dokładniejsze informacje. Dzięki przewodnikowi dowiemy się skąd nazwa Kielce, kim jest dzik Kiełek, jaka jest najstarsza kamienica w mieście i czemu znajduje się tu Pałac Biskupów Krakowskich skoro to Kielce przecież. W międzyczasie pojawia się tajemnicza pani z informacji turystycznej, Wodnik i Skarbnik. Obiecuję, że będzie co robić, a twoje dziecko będzie brało chętnie udział w takiej przygodzie. Jedyne co ci się przyda to długopis i kredki.
Bajki Świętokrzyskie
Bardzo lekkim i przyjemnym przewodnikiem dla dzieci po Świętokrzyskiem (jest tu trochę o Kielcach, ale nie dużo) – jest książeczka Bajki Świętokrzyskie autorstwa Tomasza Kukły. Podzielona jest na kilka niezależnych opowiadań, podczas których nasi bohaterowie odwiedzają najciekawsze atrakcje województwa. I tak np. Jurek Chwat, który zwiedzał sobie cały świat — wykazał się dużą ignorancją jeśli chodzi o Świętokrzyskie. Pewnego dnia postanowił kupić mamie prezent na urodziny i nie za bardzo zrozumiał słowa handlarza, że oto właśnie nabywa zaklętą skrzynię na hasło. Przecież nie mógł matce dać nieotwieralnego prezentu! Hasła są ukryte w okolicy Kielc — w rezerwacie Wietrznia, czy na Ślichowicach. Podczas poszukiwań tajemnego klucza dowiaduje się sporo o tutejszych skałkach i nawet nie wiadomo kiedy – autor wykłada nam najważniejsze informacje, które wypada zapamiętać na temat poszczególnych miejsc. Dopełnieniem książeczki są ładne grafiki.
W innych historiach zwiedzimy jeszcze Sandomierz, gdzie jeden z najodważniejszych rycerzy miał czterech rosłych synów i jednego chuderlawego, który postanowił zostać… fryzjerem. W pierwszej chwili połączenia wydają się z czapy, ale po przeczytaniu opowiadania, widać, że autor świetnie przełożył legendy regionu na dziecięcy i choć troszkę odbiegają od pierwowzoru — to na pewno chętnie doczyta się je do końca. Na końcu każdej historii znajduje się podsumowanie tego co się stało, wyłożenie morału i wskazanie zabytków, które były wymienione. Są aluzje do legendy o Tatarach pod Sandomierzem, do zamku Krzyżtopór, Chęcin, skansenu w Tokarni, zamku w Sobkowie. Jest też o „czarownicy”, która przyjechała z Ameryki, a nie była w Kielcach very długo. Język użyty w tekstach wciąga, inspiracja na zwiedzanie jest, PDF pobiera się za darmo — czyż mogło być piękniej?
Legendy Świętokrzyskie — kolorowanka
Świętokrzyskie to taki polski odpowiednik świata magii z Harry’ego Pottera. Roi się tu od legend, baśni, bajań i strasznych historii. Praktycznie niezależnie od miejsca, w które pojedziesz — usłyszysz anegdotki o wiedźmach, dziwnych oświeceniach, piejących kurakach robiących szacher-macher diabelskim siłom, czy innych niestworzonych historyjkach. Nie sposób powtórzyć wszystkich (choć są naprawdę super!), ale chętnych do lepszego poznania regionu — zapraszam na podlinkowaną stronę, gdzie pobrać można zarówno legendy, jak i kolorowanki je obrazujące. Ty czytasz, dziecko słucha i utrwala — malując. Albo odwrotnie, bo na stronie są też bardziej dorosłe i historyczne wyjaśnienia legend. Na upartego można pobrać mp3 i słuchać audiobooka w samochodzie, na chwilę przed tym, zanim dojedzie się na miejsce.
Dopełniającą zwiedzanie jest mini książeczka z łamigłówkami, gdzie odgadujemy hasła krzyżówki, czy rebusy z takimi słowami kluczowymi jak: Łysica, Chęciny, czy Matołek. Jest to trochę rodzaj testu z wiedzy w przyjemnej dla dziecka formie, bo żeby cokolwiek tam wpisywać, czy uzupełniać — trzeba wykazać się niezłą znajomością legend. Cóż, nikt nie mówił, że będzie łatwo.
Niemapa
Poczciwe Niemapy powoli ogarniają swoim zasięgiem całą Polskę, stanowiąc inspirację na rodzinne zwiedzanie miasta. Tym razem wzięły na tapet Kielce. Na stronce można pobrać sobie PDF, gdzie na dwóch kartkach przedstawione nam zostały najfajniejsze zabytki Kielc, miejsca pełne smaku i ciekawe atrakcje. Jest też kilka zdań dla małych podróżników, więc przydadzą się kredki i ołówek. Nie ma tego wiele, ale na miły spacer wystarczy!
Dodatkowo na stronie Niemapy możesz ściągnąć sobie luźno powiązaną mapkę na temat Dębu (Niemapa Oto Dąb). Dąb Bartek jest tam przedstawiony jako celebryta!
Makieta Dworca PKS od Instytutu Dizajnu
Instytut Dizajnu podzielił się ze swoimi obserwatorami architektoniczną perełką, jaką jest kielecki Spodek. Po wydrukowaniu arkuszy i rzuceniu dziecku kleju, nożyczek i flamastrów — można dać małemu artyście przestrzeń do stworzenia swojej papierowej makiety. Niech się uczy, że wcale nie tak łatwo zostać architektem.
Questy po Świętokrzyskim
Z bardzo fajnymi propozycjami zabaw wychodzi portal Questing. Wystarczy kliknąć link, aby przekonać się, że mają miejskie zabawy praktycznie na całe województwo! W swoich zasobach mają ścieżki historyczne, kulturowe i naturalne. Do wyboru: piesze, samochodowe, rowerowe lub wodne.
Gry miejskie na tej stronie są często certyfikowane lub wydawane przez instytucje kultury. Samodzielnie więc możesz wydrukować kartkę z zagadkami i podczas wycieczki odkrywać tajemnice województwa. Mniejsze dzieci będą potrzebowały nieco podpowiedzi rodziców, ale szczerze? Nawet jak nie masz dzieci — możesz wybrać się na wycieczkę, ponieważ zadania są przyjemne, ale nie infantylne.
Klikając losowe zadania np. w Kielcach, masz do wyboru np. ścieżkę „Tajemne Zioła w Kadzi”, które zapoznają się ze Wzgórzem Kadzielnią. Albo: „Kieleckim Szlakiem Strzelców” przy wsparciu Muzeum Narodowego w Kielcach. To dobry pomysł na zapoznanie dziecka ze szkolnym materiałem, bez nudnego ślęczenia nad książkami.
Płatne przewodniki dla dzieci po Świętokrzyskim
A może jesteś z tych ludzi, co to wolą mieć wszystko w jednym miejscu i wolą wydać nieco więcej, aby dostać książeczkę, w której jest uwzględnione to, co najważniejsze? Cóż, mam też coś dla ciebie!
Świętokrzyskie Kolorowy Portret Polski
Książka kolorowanka — to była moja pierwsza myśl, którą miałam kiedy zakupiłam sobie (i córce, wiadomo!) książkę formatu A4 „Świętokrzyskie Kolorowy Portret Polski”. Kolorowy Portret Polski to cała seria książeczek, gdzie autorzy przedstawiają kolejno polskie miasta. Ta konkretnie skupia się na całym województwie świętokrzyskim i oczywiście jest skierowana do najmłodszych odbiorców.
Na początku byłam trochę zdziwiona, bo przy zakupie nie zauważyłam, że mimo swoich 96 stron — połowę zajmują powtórzone obrazki. Dopiero później na okładce dojrzałam, że tak ma być. Twórcy zachęcają, żeby rysunki malować przed wycieczką i po wycieczce, ja jednak uważam, że to ciekawa opcja dla rodzeństwa, gdzie niekoniecznie uśmiecha nam się kupować podwójnie tę samą książkę.
Kartki są dosyć grube i są zadrukowane jedynie z jednej strony, więc można je zamalować flamastrami (moja córka zdecydowanie w trasie chętniej preferuje wszelkie promarkery od kredek). Jeśli strony przebijają — podkłada dodatkową pustą kartkę z drukarki. Na kolejnych stronach zapoznajemy się z najważniejszymi zabytkami województwa (m.in. Pałacem Biskupów Krakowskich, Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach, Sandomierzem, Zamkiem Królewskim w Chęcinach, Krzyżtoporem, Kurozwękami), jego legendami (o powstawaniu Kielc, o sabatach na Łysej Górze) ciekawostkami, szlakami (tu akurat archeo-geologiczny i literacki) oraz smakami. Zadania polegają głównie na kolorowaniu, ale jest też łączenie kropek, odszukiwanie niepasującego elementu, podpisanie rysunków do tego co znajduje się na planie, labirynty.
Jej największą zaletą edukacyjną są krótkie teksty na każdej ze stron, które przybliżają dzieciakom informacje na temat poszczególnych miejsc, czy rzeczy. Mamy więc np. pokolorować herb województwa i możemy dowiedzieć się, że nawiązuje on swoją historią do tego regionu: krzyż do klasztoru benedyktynów na Łysej Górze, orzeł jest symbolem Polski, ale także ziemi krakowskiej i roli biskupstwa krakowskiego w rozwoju Kielc i regionu, a pasy i gwiazdy nawiązują do ziemi sandomierskiej i przypominają herby z czasów króla Władysława Jagiełły. Pokrótce jest opisana historia powstania nazwy Kielce i Kiełka itd.
Książki nie trzeba „robić” od razu. Można ją sobie dawkować na kolejne wizyty w województwie i uzupełniać po każdym zwiedzaniu konkretnej atrakcji. Tak uczciwie, jeśli chcesz dokładnie zobaczyć te tereny — to i tak prędzej, czy później trafisz do większości wymienionych w niej miejsc. To raczej takie topki, dzięki czemu książka trafia do szerszego grona odbiorców. Uważam, że dobrze sprawdzi się u młodszych dzieci, które już ogarniają kolorowanki, jak i tych nieco bardziej nastolatkowych do 10-11 lat. No dobra, Lilka nie ma rodzeństwa, ale czasem sama koloruję niektóre strony!
Podróżownik Świętokrzyskie
Podróżownik Świętokrzyskie to z kolei przewodnik dla dzieci, który można ująć w haśle: „kreatywny pamiętnik ze Świętokrzyskiego”. Książka napisana przez Annę i Krzysztofa Kobus (mam nadzieję, że dobrze to odmieniam) liczy 96 stron. Okładka ma skrzydełka, gdzie jedna część to pocztówki, a druga — mini gra planszowa. Od pierwszych stron dziecko jest zachęcane do traktowania Podróżownika jako swojej własności, by się podpisało, czy narysowało swoją rodzinę. Lubię ten zabieg do małego czytelnika, bo nieco stopuje rodziców przed wypowiadaniem słów typu: „No hej, ale ładniej to pokoloruj, co tak bazgrzesz”. Jak podpisane, to wiadomo czyje (no nie rodziców przecież) i możesz se mazać, jak chcesz. Zresztą autorzy mówią, że Podróżownik to prywatna kronika podróży i jeśli dziecku zabraknie kartek na swoje przemyślenia i dokumentowanie wypraw — ma wkleić sobie dodatkowe strony, żeby tam wklejać pocztówki, czy zrobione przez siebie fotki (chmury, zabraną maskotkę, czy zabytki). No problemo. Ta książka przyjmie wszystko, co mieści się w dziecięcym świecie. I super!
Pierwsze strony to sprawy organizacyjne m.in. spis treści, co przydaje się kiedy mały człowiek zwiedza, a potem chce uzupełnić tylko te strony, które dotyczą atrakcji, które widział. Bejbik nie musi przeszukiwać za każdym razem książeczki, żeby zobaczyć czy może akurat twórcy uwzględnili jakieś miejsce. Na jednej ze stron jest dostępna mapka, gdzie zaznaczyć można odwiedzone atrakcje.
Im dalej w książkę, tym więcej przemycanych informacji. Zaczyna się ogólnie od najważniejszych nazw (skąd nazwa Świętokrzyskie? Czemu Ponidzie?), rekordów województwa (najwyższy szczyt, modrzew, czy najstarsze drzewo), a potem już normalnie nawet nie wiadomo kiedy – dzieciak jest na szybkim kursie o Świętokrzyskim. Z Podróżownika dowie się, jak powstawały góry i pozna legendę o powstawaniu gołoborza. A jak gołoborze to i czarownice, a dokładniej — kultowa modelka świętokrzyskiego Baba Jaga. Na tych terenach archeolodzy odnaleźli ślady dinozaurów, co chętnie wykorzystano w Podróżowniku, aby poopowiadać o geologii i najważniejszych kamieniach. Są też uwzględnione topowe rośliny (Bartek, sosna w Wełeczu), charakterystyczne zwierzęta (uwzględniono tu też bizony z Kurozwęk, a nawet motyla Przeplatka aurinię) i oczywiście największe atrakcje.
Fajnym zabiegiem jest luźna informacja typu: co można, a czego nie można robić np. w parku narodowym, a potem nawiązanie do najważniejszego parku województwa — Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W rezultacie książkę mogą rozwiązywać już 5 latki przy wsparciu rodziców, do nawet 12 latków, gdzie dzieci już będą same ją uzupełniały i zasypywały nas ciekawostkami. Książka jest oszczędna w przekazywaniu zbyt dużej ilości wiedzy naraz, jest raczej wstępem do zainteresowania dziecka światem, który go otacza podczas zwiedzania. Myślę, że nie jeden raz maluch cię zaskoczy, cytując ci ciekawostkę, o której naprawdę mogłeś nie wiedzieć i nie musisz udawać, żeby mu zrobić przyjemność.
Myślisz, że to koniec? Poruszono też temat gwary, przysłów, jest kalendarz z najciekawszymi świętami, świętokrzyskie potrawy, pamiątki, kilka słów o słynnych pisarzach (Rej, Żeromski, Sienkiewicz!).
W Podróżowniku Świętokrzyskie można też robić labirynty, jest trochę kolorowania (w tym według wskazówek), jest miejsce na zielnik, są zadania polegające na łączeniu odpowiednich par, wykreślanki i notatnik z podróży. Są też strony z naklejkami. W książce jest zawartych sporo przestróg typu: nie zrywaj chronionych roślin, nie śmieć i nie łaź po krzakach. Dzięki temu rodzice dostają dodatkowe wsparcie w kulturalnym zachowaniu w podróży. Twórcy zresztą sami mają dzieci i tak szczerze — to widać, że robili tę książkę w ten sposób, żeby nie mieć wstydu u swoich potomków. Świetna robota, kocham książki, których robienie smakuje jak przygoda!
Dodaj komentarz